Κρετιέν ντε Τρουά

(Chrétien de Troyes, Τρουά 1135; – 1183;). Γάλλος ποιητής. Μολονότι είχε επικρατήσει η άποψη ότι ήταν στρατιωτικός, το πιθανότερο είναι πως ήταν κληρικός. Διέμενε στην Αυλή της κόμισσας Μαρίας της Καμπανίας, της ευφυέστατης κόρης του Λουδοβίκου Ζ’, και αργότερα ακολούθησε τον Φίλιππο της Αλσατίας στη Φλάνδρα. Από τους τραγουδιστές της γλώσσας του oοl (του τότε γλωσσικού ιδιώματος της βόρειας Γαλλίας), ο Κ. ντε Τ. είναι αναμφισβήτητα η πιο αξιόλογη περίπτωση, ενώ πολλοί τον θεωρούν ως τον σημαντικότερο ποιητή του δυτικού Μεσαίωνα, πριν από τον Δάντη. Η φήμη του οφείλεται όχι μόνο στα λυρικά του ποιήματα αλλά κυρίως στις aventures και στα μυθιστορήματά του, ιδίως εκείνα του βρετανικού κύκλου και του κύκλου του βασιλιά Αρθούρου. Με τα έργα του ανανέωσε και προσέφερε μεγαλύτερη ακτινοβολία στην αυλική ποίηση που εκείνη την εποχή διένυε μια περίοδο ακμής στη βόρεια Γαλλία. Αν και η αντίληψή του για τη ζωή ήταν διαφορετική, ο Κ. ντε Τ. εμπνεόταν από τα πρότυπα της ποίησης των τροβαδούρων, στην οποία εισήγαγε ένα νέο, δικό του μέτρο, τους οκτασύλλαβους που ομοιοκαταληκτούν ζευγαρωτά. Σε αντίθεση με κάποιους ισχυρισμούς, ο Κ. ντε Τ. δεν ήταν εκείνος που ανακάλυψε το υλικό της Βρετάνης. Στην πραγματικότητα το άντλησε από τον Ζοφρουά του Μόνμαθ, αλλά το χειρίστηκε με πρωτοτυπία και το απέδωσε με υψηλούς τόνους. Από τις νεανικές του απομιμήσεις του Οβίδιου, η μόνη που σώθηκε είναι η Φιλομήλα, ενώ του αποδίδεται, βάσιμα, το στιχούργημα Γουλιέλμος της Αγγλίας. Εκτός από τα έργα του Cliges και Erec et Enide, τα μεγάλα μυθιστορήματα του Κ. ντε Τ. που διασώθηκαν μέχρι τις ημέρες μας είναι τα: Λάνσελοτ, ο ιππότης με το καροτσάκι, Ιβέν ή ο ιππότης του λέοντα και Παρσιφάλ ή Το παραμύθι του Γκράαλ, έργο που ξεκίνησε να γράφει το 1181 για τον Φίλιππο της Αλσατίας αλλά δεν κατάφερε να το ολοκληρώσει εξαιτίας του θανάτου του.